Lieve Lily

Lieve, lieve Lily Allen,

Ja, we hebben het allemaal een tijdje terug kunnen lezen op de roddelsites en de Achterklap pagina van Nu.nl, maar ik wil het niet geloven. Ga je echt geen nieuwe muziek meer maken? Ook niet een paar kleine deuntjes? Ah toe? Een nootje hier en daar? Mini-optreden? Privé, alleen voor mij? Kom je anders alsjeblieft nog een keer in het nieuws, en dan geen nieuw 'Lily Allen is wéér zwanger' nieuws? Dat weet ik nu wel. Ik ben echt blij hoor dat je nu zo gelukkig bent. Huisje-boompje-beestje met kindjes en een man in een Londens penthouse. Maar Lily, de muziekwereld is wel erg saai nu. We hebben weer een zangeres nodig met cheeky songteksten, een mooi Brits accent en een 'stage presence' waar je u tegen zegt. Een vuilbekje dat nikes combineert met een galajurk, en gouden hoepeloorbellen met Louboutins. En nee, ik heb het niet over Adele. 
Prachtige stem heeft ze hoor, en mooie liedjes maar het is allemaal zo correct. Alles klopt en dat vind ik saai. Ik ben een beetje Adelemoe. GAAP. We hebben pit nodig, een vrouw die boos durft te zijn, die durft te vloeken, die ervoor uitkomt dat ze jaloers is op een andere vrouw zonder enige reden, die politiek absoluut niet correct is, die niet slijmt bij andere artiesten, niet dat 'Oh my god, he's sooooo amazing!' gezeik. Een artiest die sorry durft te zeggen, die écht verdrietig durft te zijn, die haar eigen teksten durft te schrijven, die met een goede reden Katy Perry durft uit te schelden. Daar heb je niet eens een goede reden voor nodig, dat moet gewoon altijd kunnen.

Lily, kom eens terug. We hebben je nodig tussen het mierzoete gemauwel van countrykutje Taylor Swift, de verschrikkelijke 'Ik kan best zingen hoor' Katy Perry met haar prefab stem en op hol slaande synthesizers en de grote onzin van quasi-arty Lady Gaga. Jij hebt die onzin allemaal niet nodig Lily, want jij bent echt. Voor jou geen vleesjurken, bh's in de vorm van softijsjes, blauw haar (okee, wel roze haar maar dat is tof) of zielige pruillip. Jij slaat je ex gewoon in elkaar, figuurlijk dan, en je geeft toe dat je domme dingen hebt gedaan, je scheldt anderen uit, dronken of nuchter. Soms kom je met een cokeneus en een blauw oog in de media terecht, maar wat geeft het ook, jij bent immers dé Lily Allen.

Jij bent frickin' Lily Allen! WE NEED YOU.

En ondertussen luister ik met weemoed naar mijn favoriete Lily-nummers...

                                                         Friday Night

                                                                Knock Em Out

Littlest Things

Leuke films

Na een week van schandalige vermissing ben ik er weer. Gelukkig maar, trek die Amber Alerts maar weer in! Afgelopen week was een stuk drukker door mijn sollicitatieopdracht waardoor ik even niet de puf had om te schrijven voor mijn blog, ik hoor deze week of het iets is geworden. Ik hoop het héél erg! Hopen jullie met mij mee? Ah toe? Positieve energie heb je nooit genoeg!

Ik wil nu iets vertellen over leuke films. Waarschuwing: ik ben geen filmkijker. Herhaal: ik ben géén filmkijker. Ja, ik vind films leuk en ontspannend maar ik zie er soms tegenop omdat ze zo lang kunnen duren. En ik ben altijd een beetje 'bang' voor nieuwe films, ik kijk een film die ik leuk vind gerust een keertje of vijf. Daar komt bij dat ik, op enkele arthouseklassiekers na, een verschrikkelijke slechte filmsmaak heb, en me daar niet eens voor schaam. Ik ben namelijk gek op ordinaire chickflicks en highschoolfilms. Hoe erg ik chicklits en andere snertvrouwenboekjes haat, hoe meer ik houd van Oppervlakkige Films.  Met hoofdletters. Ik heb nu eenmaal een heel oppervlakkige kant en daar ga ik eens lekker over vertellen.

Eerst, mijn twee favoriete films ooit, één 'goede' en één 'slechte', maar ik vind ze allebei fantastisch en heb ze beiden een keertje of tien gezien: Lost in Translation en Mean Girls.

Lost in Translation, de doorbraakfilm van de volwassenen Scarlett Johansson (met curves), is een heerlijk dromerige en grappige (op een goede, 'onderkoelde' manier), lieve, zwijmelfilm waarin eigenlijk vrij weinig gebeurt. Net als alle films van Sofia Coppola (ik vind al haar films geweldig!) is de sfeer van het verhaal bijna belangrijker voor het plot dan de dialogen. Enerzijds de gekte van Japan en daarbij de droogkomische en ironische humor van Bill Murray, gecombineerd met een toffe roze pruik van Scarlett. En dan heb je ook die fijne muziek van The Jesus and Mary Chain erdoorheen klinken, ik kan weer helemaal wegdromen op een druilerige zondagmiddag.

Op naar mijn tweede grote favoriet: Mean Girls. Ik kan deze film letterlijk van begin tot eind meepraten en gebruik ieder grapje op volstrekt ongewenste momenten. Dit is dé beste highschoolfilm ooit, op ieder gebied: personages, dialogen, grapjes, sfeer, etcetera. Jammer dat Lindsey Lohan hierna zo is afgezakt. Ze had nog zoveel leuks kunnen doen...

Voor degenen die behalve Mean Girls ook nog eens gek zijn op Disney heb ik al helemaal een 'panty creamer' (hoe nasty!), Disneyprinsessen als mean girls. Must see! Je zal voor eeuwig Doornroosje als Regina George blijven zien!

Een highschoolfilm die ook heel hoog op mijn favorietenlijstje staat is Easy A. Wat mij betreft de opvolger van Mean Girls! Amanda Bynes is een geweldige Jesusfreak en Emma Stone is om op te vreten.

Hier nog enkele van mijn favoriete scenes, enkele met nadruk want de hele film is quotable!

Voor mijn medeliefhebbers van dergelijke films, hebben jullie nog leuke aanraders? Ik beloof ze af te kijken haha. Wat meer 'arty' mag ook best, maar daar moet ik voor in de stemming zijn! 

Afgelopen week

Gebeurde er weer vanalles maar toch ook niet zoveel.

- Probeerde ik drie nieuwe speciaalbiertjes uit. Geen één heeft het tot mijn  favorietenlijst geschopt.

- Werkte ik aan twee sollicitatieopdrachten.

- Schreef ik voor Incognitief, en hadden we een vergadering.

- Hoorde ik dat een thuiszorgcliënt was overleden.

- Kwam ik erachter dat mijn tv-debuut op Uitzendinggemist staat!

- Was ik woensdag snipverkouden.

- Ging ik met geliefde eten bij Sid & Liv.

Maakte ik niet bijster veel interessants mee, maar die weken heb je soms!

Feitjes

Feitjes. Over mij uiteraard.

1. Als kind heb ik talloze hobby's gehad, waaronder paardrijden, klassiek ballet, tennis en schaken. Ik zat op een heuse schaakclub, jammer dat ik niet zo goed was. Nog steeds niet. En ik had een verzorgpony, die ineens naar het slachthuis was gebracht. Trauma...

2. Toen ik negen was, was ik de co-star in een aflevering van Willem Wever. Mijn vraag was: 'Hoe werkt een geldautomaat?' Dat was nog het guldentijdperk. Mooie tijd, echt mijn tofste herinnering als kind!

Door een oplettend iemand heb ik mijn aflevering teruggevonden!

3. Ik houd niet van 'vrouwendrankjes', ik houd niet echt van zoete witte wijn, kriek, jillz, crystal clear en van frappuccino's en andere Starbucksshit word ik misselijk. Doe mij maar thee, water, zwarte koffie, droge niet te zoete wijn en speciaalbier. Een vriendin zei een keer: 'Jouw drankjessmaak is die van een man van vijftig.'

4. Mijn kleine tenen staan 90 graden gedraaid. Iedere zomer voor sommigen in mijn omgeving weer lachen, gieren, brullen. Sophie laat haar 'mongoloïde' teentjes weer zien!

5. Toen ik elf/twaalf was had ik een leuke zomerse hobby, namelijk waterspinnen fokken. Die rare beestjes die op de vijver drijven. Ik haalde ze uit de vijver, zette ze in een aparte bak water en na een tijdje had ik zelf  kleintjes 'gekweekt'. Als ik dit zo lees snap ik niet waarom ik nooit bioloog ben geworden.

6. Ik heb familie wonen op allerlei plaatsen, Leiden, Maastricht, Londen, Brazilïe en Portugal. En natuurlijk Uden en Den Bosch, waar mijn bloedeigen ouders én broertje wonen. 

7. Mijn ouders hebben de saaiste bruiloft ooit gehad. Toen ik één jaar was, zijn ze snel getrouwd bij het gemeentehuis, oma en opa konden oppassen. Ze hebben erna niet eens koffie gedronken. Tegen mij hebben ze heel lang gezegd dat ik een 'heel mooi klein bruidsmeisje was'. Ja in een LUIER. Jarenlang heb ik een foto van hun bruiloft gemist op het kastje van mijn opa en oma, die was er gewoon niet. Bedonderd, zo voelde ik me. Ik heb ze inmiddels wel vergeven hoor.

8. Ik heb doopnamen en ben niet eens gedoopt. HAHA I'm saved!

9. In 2008 was ik aanwezig bij de speech van toen nog geen president Obama in Berlijn. Magisch was dat, we stonden ook vrij dichtbij, recht naast het perspodium. Iets om nooit te vergeten.

10. Ondanks mijn talloze hobby's als kind was ik het liefst hele dagen aan het lezen of aan het tekenen. Tekenen werd later schilderen, iets dat ik tot enkele jaren terug veel heb gedaan. Ik begon met acryl, daarna houtskool/pastelkrijt en tot slot mijn favoriet: olieverf. Ik roep al tijden dat ik het weer op moet pakken maar het komt er niet van.

11. Ik lust vrijwel alles, wat ik écht niet lekker vind is bloemkool, piccalilly en sterke drank. Bloemkool ruikt naar zwavel. Daar is wel overheen te komen, zou ik zeggen.

12. Ik kijk niet veel tv, maar ik heb weleens de neiging om hele dagen voor mtv te hangen als er een Teen Mom of The Hills marathon op is. Of ik kijk Animal Planet met programma's van Cesar Millan. Heerlijk! Ik ben gek op dieren.

13. Ik heb Nederlands gestudeerd en houd heel erg veel van boeken, maar waar ik weinig om geef is poëzie. Met name moderne poëzie kan me weinig boeien en ik vind het vaak maar pretentieus en vervelend. Ik loop dan wel weer warm voor 17e-eeuwse sonnetten, middeleeuwse gedichten van Hadewijch en 19e-eeuwse arrogante gedichten van Kloos en andere Tachtigers. Cause I'm nerdy like that!

14. Ik heb bij de vijfde poging mijn rijbewijs gehaald. Ik geloof dat ik talent heb.

15. Ik ben soms licht neurotisch. Ik moet altijd nog een paar keer controleren of ik écht de huisdeur/fietsketting/auto op slot heb gezet. Soms loop ik zelfs terug vanuit bed om de deur te controleren of terug naar de auto om dat te controleren, en dan kijk ik in de auto, alsof ik iets ben 'vergeten'. Vermoeiend.

Ja, dat ben ik. Hihi.

Nog meer thuiszorg

Want het is zo gezellig! In de jaren dat ik er heb gewerkt heb ik een hoop dingen naar mijn hoofd geslingerd gekregen, zowel leuke als minder leuke dingen. Hier een kleine selectie van leuke én stomme opmerkingen.

'Jij hebt écht dikke bovenbenen! Die van mij zijn ook wel stevig, maar die van jou....' (Zei een vrouw die 100 kilo woog...)

'Ben jij een beetje buitenlands? Indo ofzo?' 'Eehh nee...' 'Ja dat dacht ik! Zo zie je eruit!' (Huh? Een kaaskop als ik?)

'Ja je bent wel jong, maar voor twintig kun jij ook niet meer door hoor!' (Zie! De aftakeling is begonnen...)

'Jij bent meer een stadsmeid dan een boerenmeid. Dat zie ik.'

'Ik zie het wel, jij houdt ook wel van iets lekkers! Dat zie ik meteen!' (En toen kreeg ik 09.00 's ochtends een stuk slagroomtaart voor mijn neus gestopt...)

'Jij ziet eruit als een dierenliefster.' (Klopt!)

'Goh, jij hebt ook geen taalknobbel...' (Nadat ik had geantwoord dat ik een beetje Frans kon, maar niet vloeiend, bedankt!)

'Ja hoor, jij hebt echt niet meer van je moeder geleerd hoe je deuren moet poetsen.' (Nee, inderdaad, ik heb gelukkig wel geleerd geen dingen te doen die me onnodig moe maken.)

Een kleine selectie dus, een hoop ben ik vergeten of heb ik verdrongen. Nogmaals: de meeste mensen zijn hartstikke aardig en zeggen ook leuke dingen, sommige mensen zijn bitches. Net als de rest van het leven.

Afgelopen week

Afgelopen week was de week dat:

Ik aan de bak ging met die ene supertoffe maar héél erg moeilijke sollicitatieopdracht,   het begin is er, nu de rest nog....

Dat ik een nieuwe bijlesleerling ontmoette.

Dat ik chocoladekoekjes bakte.

Dat ik stoofvlees maakte wat erg goed gelukt was, al zeg ik het zelf. Geliefde vond het ook, gelukkig maar.

Dat ik voor een lief iemand een kaartje schreef.

Dat ik gezellig ging eten en kletsen bij een vriendin.

Dat ik schreef over mijn favoriete kinderboek.

Dat Bert bij Boer zoekt vrouw nog steeds een enorme botterik was.

Dat ik Vijftig tinten grijs uitlas.

Dat ik meedeed aan de voorronde voor het Groot Dictee.

Dat ik de weekendbijlage van De Volkskrant kocht, puur omdat er een boekje bij zat.

Dat ik er achterkwam dat het Groot Dictee dit jaar met mijn verjaardag valt. 

Fuck I´m old!

Over een ruime maand bereik ik de rijpe leeftijd van 25. Dat is jong, zul je zeggen, erg jong, maar ik voel me al vrij oud. Laat die quarterlife- crisis maar komen, ik zal hem omarmen met liefde ende genegenheid.

Ik voel me soms redelijk oud omdat ik met mijn werk veel scholieren tegenkom, zowel basisschool als middelbare school. We schelen misschien een kleine tien tot vijftien jaar, maar het verschil is enorm. Zo had ik afgelopen week een typisch 'Ik word oud' moment. Zo help ik een groep negenjarigen een krant te maken. Hartstikke leuk. Twee van die kids wilden een stukje over Aaliyah schrijven. Ik was hartstikke verbaasd: 'Aaliyah? Die is allang dood joh! Waar kennen jullie van?'

De kids rolden met hun ogen omdat ik, de domme oude 'juf', er natuurlijk helemaal niets van snapte: 'NEE die is niet DOOD. Aliyah is dertien! Kijk!' En vervolgens toverden ze talloze plaatjes van een vrolijk kijkend meisje met kroeshaar en een microfoon tevoorschijn op Google Images.

'Mijn' Aaliyah, die ranke zangeres die door een treurig vliegtuigongeluk om het leven kwam, staarde me aan, ergens ver onderaan de pagina. Aaliyah, ooit een geliefde R&B godin met fluwelen stem, wordt nu ondergesneeuwd in bekendheid door een dertienjarige deelneemster aan Holland's Got Talent. Ongelofelijk, ik kan me al haar clips nog herinneren van mijn brugklastijd. Ik vond het ook heel erg toen ze verongelukt was. Dagenlang kwamen haar clipjes op toen nog TMF en ik zat iedere dag na school trouw voor de televisie.

'Jij bedoelt zeker die Aaliyah.' 'Ja, zij is gestorven in 2001.' 'Wow dat is lang geleden, toen was ik nog niet eens geboren.' Spraken de negenjarigen, om vervolgens giechelend liedjes van meisje Kolf op te zoeken. De enige Aaliyah die er nog toe doet. 

Toen ik weer thuis was wist ik wat me te doen stond: Aaliyah - More than a woman op repeat. De 'echte' Aaliyah, van toen ik nog jong was.

Het theekopje van Bert

Ik dacht nog zo: ik ga níet over Boer zoekt vrouw schrijven, het hele internet schrijft verdorie al over BZV (de geijkte afkorting). Zoals je ziet, ik kan het niet laten. 
Niet nadat ik Bert, brombeer met vissenlippen, heb gezien in een theekopje. Een theekopje in Disneyland als ik me niet vergis, samen met liefje-in-spé Henrieke. 
Ben je in Parijs, stad van de liefde, denk je nog steeds meer aan het fisten van koeien dan aan de liefde bedrijven met de vrouw van je dromen, die JOU BERT heeft gekozen uit honderd brieven. 
O wat heb ik medelijden met Henrieke, die vrolijke blondine die 'wel iets voelt groeien'. Ja, de hoeveelheid kersenprut in de crepes, of 'pannenkoek' volgens Bert. 'Het is gewoon een pannenkoek.' Ja Bert. En Henrieke is een zoogdier, en die moet je behandelen alsof je elk moment een veulen uit haar down under trekt, doe dat maar Bert, als jij je dan beter op je gemak voelt. Maar doe één ding niet meer, ga niet meer in een theekopje zitten. Met een chagrijnig gezicht, alsof Barrie elk moment om de hoek komt kijken. Henrieke vindt je leuk BERT, ZIJ VINDT JOU LEUK. Maar je ziet het niet, of je wil toch niet, botterik. En dan trek je maar een pruillip in zonnig Parijs, en mag je op een vakantie waar heel Nederland jaloers op is. En dan zit je daar met zo'n kop. 

Kom op Bert, get it together shitface! De vrouw van je dromen ligt in hetzelfde bed, en jij denkt alleen maar aan je 'Bertman' pakje en aan de nieuwe ronde kalveren die je nog moet inenten. Of weet ik veel want een veearts allemaal doet. 

Henrieke, je verdient beter. Ik weet precies wat je moet doen: bel Barrie.

En zo zat hij daar dus. In een theekopje.

Gelezen de afgelopen maanden

Ik lees graag boeken. En ook al heb ik 'beloofd' voor Desopheelste niet teveel over literatuur te schrijven wil ik wel even kort laten zien wat ik zoal heb gelezen de afgelopen maanden. Dit is van augustus ongeveer tot nu, met een korte recensie.

Jan Siebelink - Knielen op een bed violen

Gelezen in de Italiaanse zon. Prachtig vond ik het, maar ik heb een ongelofelijke fascinatie voor mensen die streng gelovig zijn. Ontroerend en als nerd smul ik van de Bijbelse verwijzingen. Ja dit is wel een boek voor mij, maar ik zou dit niet aan iedereen aanraden. Het is best zware (of gitzwarte) kost, als je begrijpt wat ik bedoel.

Wilfried de Jong - De man en zijn fiets

En ik ben niet eens een wielrenliefhebber! Totaal niet zelfs, maar ik had mijn boeken uit en Geliefde had dit boekje meegenomen. Dus ik ging lezen. Mooi, rechttoe-rechtaan geschreven. Wilfried de Jong schrijft zoals hij altijd vertelde in Holland Sport, tevens één van de weinige sportprogramma's die ik kon waarderen. De Jong weet literatuur feilloos met sport te mengen, en dat vind ik nu fijn om te lezen. 

Joost Zwagerman - De buitenvrouw


















Vakantietussendoortje dat ik voor drie euro op de kop had getikt bij De Slegte. Leuk boek, lekker 'Nederlandse' seksbeschrijvingen met hier en daar wat quasi-postmodernistisch gezwets, op een goede manier. Als ik nu op de middelbare school zou zitten, zou ik hem op mijn lijst gezet.

 Peter Buwalda - Bonita Avenue

Eindelijk las ik dan dé Brunaknaller van 2011. Viel me absoluut niet tegen, ook al ben ik altijd wat sceptisch tegenover hypeboeken. Ik vond het een heel spannend, dynamisch boek met geflipte personages en een totaal afwezige moraal. Interessant dat er bovendien verwijzingen in staan naar de vuurwerkramp in Enschede, iets dat veel van ons nog helder voor de geest zal staan. Dit boek heeft allemaal dingen die ik kan waarderen in een goed boek. Lezen dus, mocht je dat nog niet gedaan hebben.

Joost de Vries - Clausewitz

Hier heb ik het al vaker over gehad. Onder andere hier. Tof boek dat een generatie fantastisch beschrijft en tegelijkertijd zo op de hak neemt. Een boek dat uitdaagt en prikkelt en daardoor een genot is om te lezen. Dat Joost de Vries nog maar wat meer mag gaan schrijven!


Willem Claassen - Park

Leuk! Vooral omdat het over omgeving Nijmegen/Beuningen gaat en ik Nijmegen natuurlijk behoorlijk goed ken. Ik maakte er tijdens het lezen een sport van om zoveel mogelijk te herkennen wat betreft plaatsen. Het verhaal heeft niet veel om het lijf maar de beslommeringen van het hoofdpersonage lezen lekker weg. Een boek waarvan er meer geschreven mogen worden. Een hoofdpersonage waarin ik een literaire trend heb ontdekt, denk ik. Hoop ik.

Op het moment lees ik Vijftig tinten grijs. Ja dat seksboek. Die absurd slecht geschreven omhooggevallen doktersroman met een vreselijk irritant hoofdpersonage. Ik kom er niet zo goed doorheen maar ik zál het uitlezen. Geloof me. En daarna brand ik het finaal af. Hoezeer ik eigenlijk 'pulp' ook mag waarderen, dit gaat te ver. Dit gaat ver over mijn (literaire) grenzen heen. En dat lieve lezers, laat me niet ongemoeid. Daarna ga ik verder lezen in Het boek Ont door Anton Valens, ik ben al door de eerste vijftig pagina's en dat vind ik nu wel een enorm leuk boek.

Hebben jullie nog aanraders die ik echt moet lezen?