Mijn favoriete Youtube kanalen

Net als de rest van de wereldbevolking zit ik graag filmpjes op Youtube te bekijken. Soms gaan ze ergens over, soms helemaal niet. Vandaag wil ik enkele van mijn favoriete kanalen met jullie delen, omdat ze gewoon awesome zijn.

Laura in the Kitchen

Sinds ongeveer twee jaar volg ik trouw Laura Vitale. Zij is een Amerikaanse chef met Italiaans bloed die werkelijk waar een wonder in de keuken is. Of het nu gaat om de traditionele, Italiaanse keuken, vegetarische, Amerikaanse of heerlijk zoete dingen: Laura doet het. Laura kan alles. Daarnaast is ze ook nog heel erg leuk om naar te kijken en heeft ze een goddelijk mooie keuken. Ze is net een jaar ouder dan ik maar jaloersmakend succesvol. Ik heb al redelijk wat van haar recepten nagemaakt en er staan er nog een hoop op mijn 'nog maken' lijstje. Behalve haar reguliere kanaal heeft ze ook nog LaurasTopics, waarin ze dieper ingaat op bepaalde vragen die vaak krijgt, zoals over messen, over bepaalde materialen voor het koken, en hoe ze haar haar en make-up doet (een van de interessantere dingen!). Dat Laura nog maar heel veel filmpjes mag blijven maken!

Hier, het beroemde worteltaartrecept dat ik zelf ook al vaker heb gemaakt!

Lean Secrets

Brenda Lee Turner van Lean Secrets is buiten Youtube een personal trainer, dat is wel te zien aan dat onwijs strakke lichaam. Brenda is hartverwarmend als ze praat over wat je wel moet eten en wat niet en wat voor oefeningen goed voor je zijn. Ze weet ontzettend veel van eten en fitness dat je er bijna bang van zou worden. Toegegeven, Brenda is erg streng, zo zou ik van haar nooit meer iets met tarwe mogen eten, en geen alcohol meer mogen drinken, geen kaas meer mogen eten en geen koffie meer mogen drinken, allemaal omdat dit ervoor zorgt dat ik 'vet' blijf. Daar houd ik me lekker niet aan maar haar filmpjes zijn wel inspirerend als ik weer in een 'Ik moet gezonder gaan eten' bui zit na een weekend vol schrans - en zuippartijen.

Brenda vertelt over de drie lekkerste snackjes in de zomer.

Ermmtv

Dit is niet het soort Youtuber die zelf heel erg leuke filmpjes maakt maar ik ben Ermmtv erg dankbaar omdat ze mijn favoriete Britse 'Dikkemensenshows' op Youtube zet. Mijn grote favoriet is Supersize vs Superskinny. Dit is ook in Nederland uitgezonden op RTL onder de naam Superdik tegen Superdun maar een hoop seizoenen hebben de vaderlandse televisie helaas niet gehaald. Daarnaast zijn de Britten nog veel gekker op dikke mensen dan dat wij zijn en maken ze nóg meer programma's zoals My Big Fat Diet Show en Secret Eaters. Als ik me niet lekker voel, kan ik me zo een hele dag vermaken met het kanaal van Ermmtv, en aan van de dag voel ik me altijd beter.

Een van mijn favoriete programma's ooit! Waarom kan een Nederlandse zender niet zoiets maken?

Werken bij de thuiszorg: the evil, the bad and the ugly!

Ik werk dus bij de thuiszorg als huishoudelijke hulp en dit doe ik al vier jaar. Ik vind het prima werk voor ongeveer 90% van de tijd. Het is meestal maar voor enkele uurtjes, normale tijden, vaak best gezellige mensen, huishoudelijk werk vind ik niet erg om te doen, vaak koffie en thee en met een beetje geluk krijg je bergen koekjes aangeboden. 

De overige 10% gaat over cliënten die gewoonweg onaardig zijn, vervelend, nasty, veeleisend, humeurig, zeikerig, enfin beste lezer, je begrijpt het wel. Ik heb inmiddels genoeg ervaring om een complete blog te wijden aan slechts de thuiszorg, dat ga ik niet doen. Ik ga wel enkele stukken schrijven over werken bij de thuiszorg. De minder leuke dingen dus, want toegegeven, die zijn achteraf gezien vaak het grappigst.

Zo heb ik in mijn hoofd al diverse malen cliënten opgedeeld in bepaalde types die ik zelf heb gecreëerd. De ene vervelende cliënt is namelijk de andere niet.

1. Het 'Jij bent niet mijn hulp, jij bent mijn nieuwe psycholoog' type
Zo zal ik eens beginnen met eentje die ik enkele weken terug nog aantrof. Een vrouw die best aardig was, koffie inschonk en vooral wilde praten in plaats van poetsen. En dat, beste lezers, is een probleem. Ik vind het heel gezellig om met mijn cliënten te babbelen maar ik heb zo mijn zijn grenzen. Sommige dingen vertel je gewoon niet de eerste keer dat je iemand tegenkomt. Sommige dingen wil ik gewoon niet weten als hulp, of tenminste niet die eerste en enige keer dat ik bij u kom werken. En vooral, ik kom bij u om gewoon te werken, oftewel te poetsen.

'Hallo, ik ben mevrouw X, ik heb al koffie gezet, ik heb vulvakanker gehad.'
'Goedemorgen, eehh ik ben Sophie,.. koffie..lekker!'

Zo begon dat dus. Vervolgens heeft die mevrouw letterlijk drie uur lang gepraat, over alles. Over haar totale, behoorlijk gedetailleerde medische geschiedenis, over die van haar ex-man, over haar zoon (die had ooit platjes), over haar andere ex-man die geld van haar had gestolen. Over haar buurvrouw die pas oma is geworden, over het Mexicaanse assortiment van de Lidl, over de castratie van haar logeerhond. 
Ze heeft letterlijk geen minuut haar mond gehouden, een spraakwaterval van het ergste soort. Ja, ik wil best even luisteren een luisterend oor bieden, dat hoort bij dit werk. Maar niet als ik aan het stofzuigen ben, niet als ik met mijn hoofd onder een gootsteen gekropen zit, niet als ik zelf even snel naar de wc moet. Na drie uur werken had ik knallende hoofdpijn. Opgelucht pakte ik stipt 12.00 mijn fiets om thuis vervolgens in bed te kruipen van ellende.

2. Het 'Het is gewoon nooit goed genoeg' type. 

Het merendeel van mijn cliënten heeft wel bepaalde wensen over hoe en wat. Geeft niets, dat heb ik zelf ook wat betreft mijn eigen woning. Ik doe altijd mijn best om aan die wensen te voldoen, daar wordt iedereen gelukkiger van. Maar ook hier heb ik mijn  grenzen. Af en toe wordt het iets te gek met het wurgende eisenpakket.

Zo heb ik meegemaakt dat mensen boos worden omdat ik niet het goede stopcontact gebruik: ‘NEE gebruik die náást de kast!’ Ik geloof dat de stofzuiger precies zo hard zuigt. 

Boos worden omdat ik niet meer had onthouden of ik nu dat vaalrode of dat roodroze doekje voor de wc moest gebruiken. Boos worden omdat ik ondanks levensgevaarlijke capriolen op een trap, niet bij een stukje raam kan. Boos worden omdat ik na een halfuur ramen lappen even een tiental seconden voor me uit staar ‘Wáár kijk JIJ naar?!’ 
Boos worden omdat ik niet meteen het verschil zie tussen de vitrage met bloemetjes en streepjes en die met alleen streepjes als ze opgevouwen in de kast liggen ‘Jij bent onhandig en DOM!’

Serieus, waar mensen zich al niet druk om kunnen maken. Ik trek me er weinig van aan, gelukkig kom ik cliënten van dit kaliber niet zo vaak tegen. Als ik ze tegen kom, zorg ik dat daarna nooit meer bij ze naar binnen stap. Of ik vlucht het huis uit binnen twintig minuten.

3. Het 'ik heb altijd haast ook al zit ik de hele dag thuis' type

Deze lijkt veel op type 2, verschil is dat deze je vaak heel warm welkom heet. Hier enkele waargebeurde voorbeelden:

'Goedemorgen, ik ben Sophie!'

'De stofzuiger staat boven!'

'Goedemorgen, ik ben Sophie!'

'Verdomme, ik had nog zo gezegd dat ik geen student wilde!'

'Goedemorgen, ik ben Sophie!'

'Veeg je voeten!'

Vervolgens jagen ze je drie uur lang op en moet alles maar vlug vlug maar wel héél precies. Omdat je vast in tijdnood komt. Het leuke is, ik ben van mezelf gewoon best snel, ik treuzel niet. Resultaat is vaak dat ik ruim een halfuur over heb voordat ik naar huis mag gaan. En dan zit je ineens opgescheept met een cliënt die met een chagrijnig gezicht toch maar koffie gaat zetten. Of nog snel een kutklusje verzint, zoals de plinten stofzuigen, deuren schoonmaken (WIE doet dat?) of de drempel borstelen (ja heus).

Dit zijn er dus slechts drie. Ik heb er nog minimaal vijf bedacht in mijn hoofd. Die bewaar ik voor een volgende keer. Stay tuned!

Sophie, de opperemo

Mijn geliefde zegt soms: 'Jij leeft altijd zo mee.' Hij heeft gelijk. Ik leef altijd mee, met alles, met iedereen. 

Ik vind bijna alles zielig. 

Zo vind ik het zo zielig dat dieren mishandeld en opgegeten worden dat ik er af en toe aan denk vegetariër te worden. Ik vind daklozen zielig, ook al geef ik ze meestal geen geld. Ik vind een winkel die failliet is gegaan zielig. Ik vind een eenzame vogel zielig. Ik vind het CDA zielig omdat ze zoveel zetels hebben verloren, en ik vind Groenlinks en de PVV ook zielig. Ik vind het zielig dat de vrouw van Beau van Erven-Dorens ernstig ziek is. Ik vind het zielig als een deelnemer van The Voice niet gekozen wordt door een jurylid.
Ik vind die 'blauwe' van de tweeling bij Boer Zoekt Vrouw sneu omdat hij maar drie brieven had en zijn broer er wel zeventien. Ik huil vaak bij bevallingen op tv, ook bij Sixteen and Pregnant. En bij bruiloften en begrafenissen. Ik vind Michael Jackson altijd zielig. En Kurt Cobain ook. Wat een roerige levens hebben die toch gehad. Ik vind Mari van der Ven zielig omdat hij bedrogen is door een opdrachtgeefster (zag ik bij RTL Boulevard). Ik vond Joeri van Gelder een beetje zielig bij Ranking the Stars omdat hij niet echt grappig was. Ik vind een kleine brugger met een grote rugtas zielig als hij alleen loopt, met een klein lijf en onzekere blik. Ik vond Joan Franka zielig omdat ze zoveel kritiek kreeg na het Songfestival. Ik vind Greenpeace zielig omdat ik mijn donateurschap heb opgeheven, maar niet zielig genoeg om nog steeds donateur te zijn. Ik vind de spin die ik zojuist heb doodgemaakt zielig, maar dan had hij maar niet in mijn gootsteen moeten gaan zitten.

Wat kan ik zeggen, ik heb een groot hart. Sophie vindt alles zielig, benijd haar maar niet.

Tips van Sophie deel 2

Niet getreurd op deze (toch nog) zonnige zondag! Ik heb nóg meer tips! 

Heb je geen Lidl in de buurt voor Griekse yoghurt? Bij de Aldi hebben ze die nu ook!

Wil je graag hoge hakken maar kun je er niet zo makkelijk op lopen? En heb je geen zooltjes in huis? Dan heb ik een werkelijk waar geniale tip. Inlegkruisjes. Serieus. Inlegkruisjes. Knip ze eventueel een beetje bij en plak ze zo, hoppa, in je schoen, als het moet plak je er twee op elkaar. Ik doe dit iedere keer als ik pumps draag (lees: drie keer per jaar) en ik heb veel minder snel last van blaren dan wanneer ik dit niet doe. Probeer het eens!

Beautytip nodig? Wenkbrauwpotloodjes en wenkbrauwgel van de HEMA hebben mijn gezicht al meerdere malen gered na een avondje doorzakken of een nacht zonder slaap.

Krijg je altijd vlekken op de spiegels als je die probeert schoon te maken? Gebruik dan een klein drupje azijn met keukenpapier of wc-papier, daarmee krijg je het vet goed weg. 

Ik heb het al vaker gezegd, maar van een klein beetje cacaopoeder wordt je chili con carne lekkerder. Een halve tot een hele theelepel does the job.

Cote d'Or melkchocola met gekarameliseerde amandelen en zout is echt heel erg lekker.

Wil je iets leuks doen in omgeving Utrecht en ben je niet bang om vies te worden? Ga een drekrace doen bij De Boerinn in Kamerik. Erg vies, erg leuk, erg vermoeiend, plan een uitgebreide douche - en -chillsessie voor de uren die volgen. En zorg ervoor dat je heel erg oude kleren aantrekt.

Dat waren weer enkele van mijn tips. Doe er vooral je voordeel mee!

Mijn vader, de groene VVD’er

De verkiezingen zijn net geweest en de stemgerechtigden des lands hebben gestemd. Al sinds ik een kind was vond ik de verkiezingen leuk. Het allerleukst vind ik stemmen. ’s Ochtends sta ik al verlekkerd te kijken naar mijn stempas omdat ik eindelijk weer mijn macht kan uitvoeren, gevoelsmatig dan. Hoe vaker ik stem, hoe leuker ik het vind, ook al is vaker stemmen een slecht teken, ik blijf het leuk vinden. En na het stemmen volgen de eindeloze discussies over mogelijke formaties. Heerlijk, leven in een coalitieland als Nederland.

Mijn ouders zijn net als ik erg into politiek. Mijn moeder heeft het begrip 'zwevende kiezer' uitgevonden. Een betere term is 'schizofrene kiezer'. Wat mijn moeder stemt is iedere keer een verrassing, dit jaar heeft ze weer VVD gestemd, vorige twee keren was het Partij voor de Dieren en daarvoor twijfelde ze tussen Groenlinks en CDA. Mijn vader stemt meestal VVD.  Mijn vader is echter allesbehalve het prototype VVD-stemmer. 

Wie denkt aan de VVD denkt niet echt aan duurzaamheid en milieubewustzijn, dat gaat niet samen met zogenaamde rechtse hobby's als 130 rijden en jacuzzi's bouwen. Mijn vader laat zien dat het anders kan, hij is namelijk rechts én groen. Een milieubewuste VVD’er, een liberaal met linkse hobby’s. 

Zo hebben mijn ouders jarenlang een groentepakket gehad bij een biologische boer. Milieubewust geteelde seizoensgroente van de Nederlandse grond. Niets geen paprika’s uit Guatemala, voor mijn ouders échte vaderlandse groente. Daarnaast vliegen ze vrijwel nooit en hebben ze hun twee auto’s ingeruild voor één Toyota Aygo. Een hippieautootje bij uitstek. Mijn ouders zijn altijd milieubewust geweest: afval scheiden, deuren en ramen dichtdoen, licht uitzetten, geen afval op straat gooien, niet te lang douchen, ik vind het allemaal heel normaal.

Nu hebben ze de ultieme milieudaad bij het woord gevoerd. Ze hebben zonnepanelen laten aanleggen op het dak. Helemaal uit eigen zak, gewoon voor het milieu. Mijn vader, geobsedeerd door alles dat te meten valt, kijkt nu constant hoeveel energie hij heeft opgewekt en hoeveel hij heeft verbruikt. Mijn vader houdt niet van 130 rijden op de snelweg in een benzineslurpende pooierbak, vindt veel vlees eten onzin en geeft niets om jacuzzi's. Mijn vader stemt rechts maar zijn hobby's zijn linkser dan links.

Als je dit zo ziet, waarom kan groen in Nederlands niet samengaan met rechts? Zijn we niet allemaal een stuk milieubewuster dan pakweg twintig jaar geleden, zowel onze rechtse als linkse medemensen?

Is het ook niet vreemd dat liberalisme in de Nederlandse politiek nooit samen lijkt te kunnen gaan met milieubewustzijn? En waarom moet je als groene ook altijd socialist zijn?Niet iedere stemmer met rechtsere voorkeuren geeft niets om het milieu. 
Een betere economie kan wellicht wel samengaan met duurzaamheid, waarom moet het een het ander uitsluiten? Ik ben voor economische groei, mét oog voor duurzaamheid. Ook een rechtse bal kan een vegetariër zijn en afval scheiden is voor iedereen een kleine moeite tegenwoordig. 
Een groene kan prima 130 rijden. Ik als duurzamere D66 stemmer geniet stiekem van flink van gaspedaal intrappen op de snelweg, en ik ben vast niet de enige 'linksere'. 

Mijn vader vertrouwde me toe, nadat hij trots de zonnepanelen had laten zien, dat hij een nieuwe politieke partij wil oprichten: Groenrechts. Wie weet wordt het een enorm succes.

P.S.: wil ik een olijk plaatje googelen, bestaat er verdorie al een Groenrechts! http://www.groenrechtsnederland.nl/ Daar gáát mijn vaders politieke carrière!

Lijstje met stomme én leuke dingen

Dit vind ik allemaal stom. Ik begin met stom en eindig met leuk:

De Albert Heijn die 2% korting gaat eisen bij leveranciers. Juist AH, met je grote mond over duurzaamheid en eerlijkheid en je glanzende blaadjes met oersaaie recepten en lachende kinderen, juist jij gaat nu de boeren, die het al moeilijk hebben, nog eens extra dwingen om méér en goedkoper te produceren tegen lagere prijzen? Ik pik het niet. Ik ga je boycotten voor zover ik kan. Ook al haat ik bijna alle andere supermarkten, dit gaat nog moeilijk worden.

Mijn eeuwige neusverkoudheid waardoor ik nu moe ben en chagrijnig en me extra veel van bovenstaande acties aantrek. 

Mijn vriendje die per ongeluk mijn sleutelbos meeneemt naar zijn werk.

De koude septemberwind waardoor ik meteen weer een gortdroge huid op mijn benen krijg. Tijd voor de pyjamabroeken, koppen hete thee en ongeschoren benen. Tijd voor cocoonen! Al is dat helemaal niet stom.

De afwas die ik nog moet doen. Die is gewoon altijd stom.

Leuke dingen, want het leven is toch LEUK:

Cote d'Or melkchocolade met gekarameliseerde amandelen met een mespuntje zout, OMG ZO LEKKER ZO LEKKER

Deze website, ik ga een dier sponsoren: http://www.gentlebarn.org/virtual_barn.php hoe leuk is dit! Pas wel op, als je net zo'n emo bent als ik ga je gegarandeerd huilen bij het lezen van de zielige omschrijvingen van de dieren. Bedankt Naamgenootje!

Leuke plaatjes met katten, works every time!

Mijn huisgenoot die gelukkig thuis blijkt te zijn en mij binnen kan laten op deze gure dag.

Valt het op dat ik dieren leuk vind? Ik heb niet op de Partij voor de Dieren gestemd, wat mijn moeder wel twee keer heeft gedaan, maar ik ben blij dat een dergelijke partij daadwerkelijk in de kamer zit. 

Leuke plaatjes met katten met hoofddoekjes. Want ik eindig graag met een leuk plaatje.

Wat te doen met kikkererwten?

Kikkererwten, die kleine, geelachtige boontjes die je her en der tegenkomt. In de Nederlandse keuken is deze mediterrane lekkernij nog niet heel erg bekend, tijd om daar verandering in te brengen. Ik eet graag kikkererwten, ze zijn goedkoop, gezond en smaken goed bij veel dingen. Van zichzelf hebben ze een vrij neutrale smaak, je moet ze daarom altijd combineren met andere dingen.
Kikkererwten kun je kopen in blik of gedroogd in zakken. De laatste is het goedkopere alternatief maar vereist wat meer werk. Voordat je de gedroogde wil gebruiken moet je ze eerst twaalf uur laten weken en vervolgens nog een uurtje koken. Ik ben daar te lui voor en prefereer blikjes.

Het bekendste wat je toch wel met kikkererwten kunt maken is hummus. Ik ben een fan van goede hummus, jaren geleden had mijn moeder een keer een bakje gehaald bij de natuurwinkel omdat ze het wel interessant vond om te zien. Resultaat: het bakje was verdraaid snel leeg, snel als in: binnen twee dagen.

Hummus kun je goed zelf maken en is dan veel voordeliger. Ik maak het op de volgende manier, voeg vooral toe wat je lekker vindt!

1 blikje kikkererwten (de standaard zijn 400 gram, bij de AH verkopen ze ook kleinere van 200 gram)
Tahin of Tahini (pasta gemaakt van sesamzaadjes)
Olijfolie
Limoen of citroen
Zout en peper

Pureer de kikkererwten in een keukenmachine of blender tot je een behoorlijk gladde pasta hebt, gooi het blikvocht niet weg, dat kun je nog gebruiken. Voeg vervolgens 1-2 eetlepels tahin en evenveel olijfolie toe, sap van een halve limoen of citroen en zout en peper naar smaak. Pureer alles samen en daar heb je het al: hummus! Zo makkelijk is het. Belangrijk is dat je goed blijft proeven totdat het naar smaak is, tahin kan behoorlijk snel overheersen en het bitter maken, let daar een beetje op. Met het blikvocht kun je het eventueel wat smeuïger maken.
Er is heel veel lekker met hummus, zo kun je er ook chilipoeder, rode peper, komijn, paprikapoeder, zongedroogde tomaatjes, olijven, kappertjes, peterselie, en noem maar op, doorheen gooien.

Wat ik nog meer graag doe met kikkererwten is ze roosteren en bij het avondeten eten of tussendoor. Belangrijk is dat je de kikkererwten uit blik goed afspoelt met water en laat drogen op een handdoek tot ze helemaal droog zijn. Het beste kun je dit een paar uur vantevoren doen, of zelfs de avond ervoor. Als de kikkererwten droog zijn, meng ze dan met zonnebloemolie (1-2 eetlepels, ligt aan de hoeveelheid), zout en peper en kruiden naar smaak. Mijn favoriet is Garam Masala en nog wat komijn. Laat ze ongeveer drie kwartier tot een uur in een oven van 200 graden en schud ze regelmatig om zodat ze all over knapperig kunnen worden.

Tenslotte lenen kikkerwten zich goed voor een (vegetarische) stoofpot. Hier heb ik niet echt een recept van maar in combinatie met zoete aardappel, rode peper, tomatenpuree, uien, peterselie en knoflook zijn ze heerlijk. En komijn, alles wordt beter door komijn.

Met kikkererwten is dus een hoop te variëren en kan er niet veel mis gaan. Gebruik vooral veel kruiden, daar worden ze lekkerder van.

Ik ben terug

Daar ben ik weer, na een week van vermissing, online dan.

- Ik heb een polderchallenge én een heuse drekrace overleefd. 

- Ik heb een pornoster én Julia van Romeo moeten naspelen bij een workshop     theatersport.

- Ik heb een sollicitatiegesprek gehad in Doetinchem.

- Ik heb afgelopen vrijdag 250 km in één dag gereden. Ja, daar werd ik best moe van.

- Ik schreef weer eens iets voor Nadelunch.com.

- Ik heb half Utrecht wijsgemaakt dat ik volgende week ga trouwen.

- Dat heeft me een kaasschaaf opgeleverd. 

- Ik kreeg een brief dat ik uit dienst was gegaan, maar dat bleek gelukkig een misverstand.

- Ik at twee dagen achter elkaar friet. Lekker, niet ideaal. Deze week maar eens een hoop salades eten.

- Ik heb eindelijk de Kruittoren  van binnen gezien.

Nu, lieve lezers, zijn jullie weer helemaal op de hoogte!

Angsten

Ik heb angsten, net als ieder mens. Sommige zijn reëel, andere totaal niet. Hier een lijstje, omdat ik zo van lijstjes houd.

Carice van Houten die de rol van Joni Sigerius krijgt in de verfilming van Bonita Avenue. 

Spinnen. Niet alle spinnen, wel die dikke, vette kruisspinnen die in de herfst ineens een web willen maken aan het stuur van mijn fiets.

Jan van Loy die ineens besluit nooit meer een boek te gaan schrijven.

Mijn wasmachine die ineens kapot gaat.

Miquel Bulnes die geen historische romans meer wil schrijven maar die terug wil gaan naar lectuur over co-assistenten. Boring!

Dat er geen water meer is te krijgen in huis en dat ik word gedwongen om cola te drinken. Voor de rest van mijn leven.

Wakker worden en beseffen dat je ineens veertig kilo zwaarder bent geworden. In één nacht.

Dat het letterlijk jaren gaat duren voordat we een nieuw kabinet hebben.

Dat ik allergisch blijk te zijn voor iets heel stoms, gluten ofzo.

Dat iemand van mijn naasten ernstig ziek wordt.

Dat ik val met mijn fiets en dat mijn fiets helemaal kapot is. Dan ga ik serieus huilen.

Mooie vrouw, maar géén Joni Sigerius. Vind ik dan.

-

High tea bij High Tea & Co te Grave

Deze zondag ging ik eens mijn huis uit. Sterker nog, ik verliet zelfs Nijmegen door aan de andere kant van de Maas plaats te nemen. In Grave welteverstaan. Grave, ik was er al duizend keer geweest maar tegelijkertijd nog nooit. De bus die ik vroeger altijd nam, de 99 tussen Uden en Nijmegen, stopt halverwege in Grave bij het busstation. 
Vorig jaar had ik voor mijn verjaardag een bon gekregen voor een high tea. Het werd tijd om deze eens te gebruiken en de keuze viel op High Tea & Co in Grave.

We kwamen binnen in een pittoresk ogend, wit pandje met veel houten en rieten meubels. Gezellig, en echt country-Engelsachtig. Een high tea moet je ook niet willen in een kille hipstertent. Gezelligheid, Engels, Schots, Hyacinth Bucket (pardon: BOUQUET). Dát willen we graag. Herinneringen aan Britse series met vrouwen in bloemetjesjurken en een stiff upper lip, die hun pinkjes omhoog tillen als ze aan hun thee nippen.

En zo was het ook! Het eten viel totaal niet tegen. Ik voelde me bijna brits. De aardige dame vertelde ons we eerst een hartige gang voorgeschoteld zouden krijgen: een mozzarella-tomatentaartje, mosterdsoep met gerookte zalm, groentechipjes en sandwiches met brie, walnoten en mosterd-dillesaus en eentje met gerookte zalm en dillesaus. Heerlijk! En dit natuurlijk allemaal onder het genot van een kopje thee. Ik heb rooibos, groene en citroenthee gedronken, allemaal heerlijke, biologische, kwalitatief goede theetjes.

Daarna de tweede gang, de zoete gang. Hier had ik enorm naar uitgekeken als hardcore toetjesliefhebster. We werden wederom niet teleurgesteld. Zo stonden er versgebakken scones met clotted cream en frambozenjam op tafel, vergezeld door een vrolijk assortiment met onder andere warme chocoladecakejes (!!), frambozenkoekjes en een chocoladelolly. 

De high tea was dus prima bevallen en zeker voor herhaling vatbaar. Tip van de dag: zorg dat je heel veel honger hebt voordat je een high tea gaat doen. Mijn geliefde dacht dat hij slechts thee ging drinken met wat cupcakes en bonbonnetjes. Boy was he wrong! Propvol zaten we, voor avondeten was geen plek meer. Als ronde tonnetjes wurmden we ons weer in de auto. Geeft niets, het was lekker, het was smullen. De foto met mijn gulzige glimlach vertelt genoeg.

Zo zie ik mezelf het liefst, omringd door eten!

Littekens

Nu ik dit typ ben ik het voor het eerst in weken pleistervrij. Een unicum, beste mensen. Ik presteer het om vrijwel altijd wel ergens een pleister te moeten plakken. Als ik geen pleister nodig heb, snijd ik mezelf wel ergens aan, of ik stoot mijn hoofd, of mijn knie. 

De laatste weken is het goed raak, vraag me niet waarom. Ik heb het voor elkaar gekregen om een strijkijzer op mijn voet te laten vallen met een brandblaar als resultaat. Ook ben ik tijdens mijn werk met mijn onderrug tegen een deurklink aan geknald, resultaat: een fikse blauwe plek. Klap op de vuurpijl: mijn pols gebrand aan een pan met weer een brandblaar tot gevolg, staat mooi bij mijn andere brandwonden die mijn polsen rijk zijn. Als je niet beter wist zou je denken dat ik een liefhebber ben van automutilatie.

Laat ik het kleine leed niet vergeten! Ik heb in drie weken tijd drie glazen kapot gemaakt tijdens de afwas en met eentje heb ik in mijn vinger gesneden waardoor het afwaswater rood werd. Daarnaast heb ik een keer of drie, tijdens werk of thuis, mijn hoofd gestoten aan een balk of aan de rand van een bed. 

Het leuke van dit alles is dat mijn huid erg graag littekens vormt. Door het kleinste wondje krijg ik al een eeuwige herinnering in mijn huid geplakt. Ik kan op mijn benen nog precies zien wanneer ik dat ongelukje met een fietsketting had en wanneer ik zo slim was om een bot scheermesje te gebruiken vlak voor een schoolfeest. 

Mijn beste moment van het jaar had ik een paar maanden geleden. Mijn geliefde knipt zijn nagels altijd met een schaartje, en ik besloot dat ook eens te proberen. Geen goed idee. Ik sneed mezelf behoorlijk diep in mijn vinger en had wederom een pleister nodig. Omdat het stevig bloedde moest de pleister er van mij redelijk stevig omheen gewikkeld worden. Ik ging die avond nog hardlopen met mijn pijnlijke vinger en vervolgens slapen. 
's Nachts werd ik wakker met een enorm pijnlijke, kloppende vinger en ik wilde mijn pleister vervangen. Nadat ik dat voor elkaar had gekregen werd ik flauw en ging snel op een stoel zitten. Het kwaad was al geschiet. Ik viel flauw en landde met mijn hoofd en knieën op de harde vloer. Trillend werd ik wakker, ALLES deed pijn door die stomme vloer. De volgende dag ben ik gewoon gaan werken, hetzij met een nog immer bonkend hoofd en protesterende knie. 

Mijn geliefde vroeg pas met een gezicht vol verbazing hoe de pleisters op konden zijn, hij had ze nooit nodig gehad. Ja ik wel, welkom in mijn wereld, waar een jaarvoorraad pleisters, sterilon/alcohol en pijnstillers soms niet aan te slepen zijn. Gelukkig heb ik tot toe mezelf vooral klein leed toegegaan en geen grote ongelukken berokkend. 
Als iemand een antibrokkenpilootcursus weet, licht me alsjeblieft in!