Werken bij de thuiszorg: the evil, the bad and the ugly!

Ik werk dus bij de thuiszorg als huishoudelijke hulp en dit doe ik al vier jaar. Ik vind het prima werk voor ongeveer 90% van de tijd. Het is meestal maar voor enkele uurtjes, normale tijden, vaak best gezellige mensen, huishoudelijk werk vind ik niet erg om te doen, vaak koffie en thee en met een beetje geluk krijg je bergen koekjes aangeboden. 

De overige 10% gaat over cliënten die gewoonweg onaardig zijn, vervelend, nasty, veeleisend, humeurig, zeikerig, enfin beste lezer, je begrijpt het wel. Ik heb inmiddels genoeg ervaring om een complete blog te wijden aan slechts de thuiszorg, dat ga ik niet doen. Ik ga wel enkele stukken schrijven over werken bij de thuiszorg. De minder leuke dingen dus, want toegegeven, die zijn achteraf gezien vaak het grappigst.

Zo heb ik in mijn hoofd al diverse malen cliënten opgedeeld in bepaalde types die ik zelf heb gecreëerd. De ene vervelende cliënt is namelijk de andere niet.

1. Het 'Jij bent niet mijn hulp, jij bent mijn nieuwe psycholoog' type
Zo zal ik eens beginnen met eentje die ik enkele weken terug nog aantrof. Een vrouw die best aardig was, koffie inschonk en vooral wilde praten in plaats van poetsen. En dat, beste lezers, is een probleem. Ik vind het heel gezellig om met mijn cliënten te babbelen maar ik heb zo mijn zijn grenzen. Sommige dingen vertel je gewoon niet de eerste keer dat je iemand tegenkomt. Sommige dingen wil ik gewoon niet weten als hulp, of tenminste niet die eerste en enige keer dat ik bij u kom werken. En vooral, ik kom bij u om gewoon te werken, oftewel te poetsen.

'Hallo, ik ben mevrouw X, ik heb al koffie gezet, ik heb vulvakanker gehad.'
'Goedemorgen, eehh ik ben Sophie,.. koffie..lekker!'

Zo begon dat dus. Vervolgens heeft die mevrouw letterlijk drie uur lang gepraat, over alles. Over haar totale, behoorlijk gedetailleerde medische geschiedenis, over die van haar ex-man, over haar zoon (die had ooit platjes), over haar andere ex-man die geld van haar had gestolen. Over haar buurvrouw die pas oma is geworden, over het Mexicaanse assortiment van de Lidl, over de castratie van haar logeerhond. 
Ze heeft letterlijk geen minuut haar mond gehouden, een spraakwaterval van het ergste soort. Ja, ik wil best even luisteren een luisterend oor bieden, dat hoort bij dit werk. Maar niet als ik aan het stofzuigen ben, niet als ik met mijn hoofd onder een gootsteen gekropen zit, niet als ik zelf even snel naar de wc moet. Na drie uur werken had ik knallende hoofdpijn. Opgelucht pakte ik stipt 12.00 mijn fiets om thuis vervolgens in bed te kruipen van ellende.

2. Het 'Het is gewoon nooit goed genoeg' type. 

Het merendeel van mijn cliënten heeft wel bepaalde wensen over hoe en wat. Geeft niets, dat heb ik zelf ook wat betreft mijn eigen woning. Ik doe altijd mijn best om aan die wensen te voldoen, daar wordt iedereen gelukkiger van. Maar ook hier heb ik mijn  grenzen. Af en toe wordt het iets te gek met het wurgende eisenpakket.

Zo heb ik meegemaakt dat mensen boos worden omdat ik niet het goede stopcontact gebruik: ‘NEE gebruik die náást de kast!’ Ik geloof dat de stofzuiger precies zo hard zuigt. 

Boos worden omdat ik niet meer had onthouden of ik nu dat vaalrode of dat roodroze doekje voor de wc moest gebruiken. Boos worden omdat ik ondanks levensgevaarlijke capriolen op een trap, niet bij een stukje raam kan. Boos worden omdat ik na een halfuur ramen lappen even een tiental seconden voor me uit staar ‘Wáár kijk JIJ naar?!’ 
Boos worden omdat ik niet meteen het verschil zie tussen de vitrage met bloemetjes en streepjes en die met alleen streepjes als ze opgevouwen in de kast liggen ‘Jij bent onhandig en DOM!’

Serieus, waar mensen zich al niet druk om kunnen maken. Ik trek me er weinig van aan, gelukkig kom ik cliënten van dit kaliber niet zo vaak tegen. Als ik ze tegen kom, zorg ik dat daarna nooit meer bij ze naar binnen stap. Of ik vlucht het huis uit binnen twintig minuten.

3. Het 'ik heb altijd haast ook al zit ik de hele dag thuis' type

Deze lijkt veel op type 2, verschil is dat deze je vaak heel warm welkom heet. Hier enkele waargebeurde voorbeelden:

'Goedemorgen, ik ben Sophie!'

'De stofzuiger staat boven!'

'Goedemorgen, ik ben Sophie!'

'Verdomme, ik had nog zo gezegd dat ik geen student wilde!'

'Goedemorgen, ik ben Sophie!'

'Veeg je voeten!'

Vervolgens jagen ze je drie uur lang op en moet alles maar vlug vlug maar wel héél precies. Omdat je vast in tijdnood komt. Het leuke is, ik ben van mezelf gewoon best snel, ik treuzel niet. Resultaat is vaak dat ik ruim een halfuur over heb voordat ik naar huis mag gaan. En dan zit je ineens opgescheept met een cliënt die met een chagrijnig gezicht toch maar koffie gaat zetten. Of nog snel een kutklusje verzint, zoals de plinten stofzuigen, deuren schoonmaken (WIE doet dat?) of de drempel borstelen (ja heus).

Dit zijn er dus slechts drie. Ik heb er nog minimaal vijf bedacht in mijn hoofd. Die bewaar ik voor een volgende keer. Stay tuned!