De natie van planners

Wij, Nederlanders, zijn een natie van planners. Met name vrouwen plannen veel, wellicht teveel. Hoe kom ik hierbij? Wel, mijn leven is vrij druk met verschillende dingen. Ik ben niet de enige die daar 'last' van heeft, dit 'probleem' komt ongelofelijk veel voor in mijn omgeving.
Zo was ik pas een zondagavond met twee van mijn liefste vriendinnen aan het eten. Rond de tafel zaten we, zuchtend en steunend met de agenda's in de hand geklemd, nippend aan een glas wijn. Een weekendje weg wilden we plannen: oktober was te vroeg, november ging niet, vriendin A had het dan te druk. December ging ook niet, ondergetekende had het toen te druk. 'Zullen we dan januari doen?' vroeg vriendin B. Dat kon nog wel. Januari wordt het dus. Meteen maar vastleggen, vooral niet vergeten, stel je voor dat we weer iets anders plannen!

En zo gaat het steeds. Vier van de vijf doordeweekse avonden geef ik bijles, mijn geliefde heeft vier avonden per week nodig voor muziek maken en muziekles geven. Vriendin A verblijft momenteel in Groningen, vriendin B werkt fulltime en woont in Den Bosch. Je begrijpt beste lezer, dat het verdomd lastig is soms om iets af te spreken. Het was allemaal nog zoveel makkelijker toen we nog studeerden. Nog weinig te doen, volle avonden vrij voor urenlange sessies met hersenloze televisie en repen chocola. Toen woonden we allemaal nog niet samen met onze geliefdes, maar in veel te kleine studentenkamers, niet meer dan een luttele vijf kilometers van elkaar verwijderd. Wekelijks, tweewekelijks, driewekelijks zagen we elkaar soms, tijd hadden we toch genoeg, tenzij het tentamenweek was, of scriptieschrijfdag, dan zagen we elkaar wel om koffie te drinken in de bieb.

Die avondjes zitten er niet meer in. En dat koffie drinken in de bieb ook niet meer, we studeren allemaal niet meer. Sterker nog, we werken allemaal. En daarnaast hebben we vieze dingen als 'huishoudens', die draaiende moeten worden gehouden. En willen onze metgezellen af en toe een beetje aandacht. En wij? Wij zitten ons vooral druk te maken over hoe we het allemaal moeten doen. Hoe we het allemaal wel niet moeten 'inplannen'. Met neurotische kleurtjes heb ik de categorieën 'thuiszorg', 'bijles', 'huiswerkbegeleiding' en 'overige' aangegeven in mijn Google Agenda. Van het idee 'plannen' raak ik soms al in de stress. Behalve mijn werk, vrije tijd en sociale leven plan ik namelijk ook nog de wasbeurten in. En wanneer we wat eten. En wanneer ik weer een stukje moet schrijven.

Jaren terug had je een reclame, een irritante reclame met drie vrouwen met evenzo drukke levens die een afspraak probeerden te plannen. Tevergeefs, totdat eentje uitriep: 'Kom toch gewoon eens spontaan langs!' Zo voel ik me soms, als die 'spontane' vrouw. Kunnen we dan niets meer spontaan doen? Nee, want dan zul je zien dat het die ander helemaal niet uitkomt dat je langskomt. Dat diegene daar niet op had gerekend of al iets anders had gepland. Jammer. 
Niet plannen is met name voorbehouden aan de gelukkigen die het niet zo druk hebben, zoals ik enkele jaren terug. En ach, zolang je leuke dingen in het verschiet hebt, is het helemaal niet zo'n probleem om dat per se te moeten plannen. En die kleurtjes in Google Agenda zien er best vrolijk uit. Ook een pluspunt!