Maar nu is alles anders, nu ben ik namelijk iemand anders.
Ik ben geen student meer, ik ben afgestudeerd. Een baan heb ik nog niet maar ik
ben verwoed aan het solliciteren. Ondertussen werk ik bij de thuiszorg en geef
ik veel te veel bijles aan scholieren. Wat ik nu precies wil weet ik ook niet.
Voorlopig wil ik geen leraar worden, dat weet ik wel. Er zijn echter nog zoveel
andere mogelijkheden. Jarenlang heb ik me op mijn studie gefocust, welke vakken
wilde ik volgen? Waar ging ik mijn scriptie over schrijven? De studie: dat was
mijn nummer één prioriteit. Het jaar 2010 stond in het teken van mijn bachelorscriptie
en het behalen van mijn mastervakken. Het jaar 2011 draaide bijna volledig om
het schrijven van mijn masterscriptie en het uiteindelijke afstuderen.
Ik dacht: weet je wat, ik word leraar. Lekker makkelijk,
leraar. Meteen doorstomen na mijn scriptie, lekker nog een jaartje onder de
pannen en nog een bevoegdheid halen ook. Komt altijd van pas. Dus zo
geschiedde. Heel erg veel had ik er niet over nagedacht, ik had eigenlijk geen
idee of ik wel leraar wilde worden. Het was meer dat veel studiegenoten ook
diezelfde opleiding gingen doen en het mij ook wel een logische keuze leek. Wat
moest je anders als neerlandicus?
Maar nu is het 2012. Vlak voor het nieuwe jaar heb ik
besloten te stoppen met de lerarenopleiding, mijn 24e verjaardag op
12 december 2011 heb ik in tranen doorgebracht. Die dag maakte ik de moeilijke
beslissing te stoppen met de lerarenopleiding. Ik zag het totaal niet meer
zitten, de stress werd me teveel, ik zag er enorm tegenop om zelfstandig les te
gaan geven en ik was zo verschrikkelijk moe. Ik vond het ook niet bepaald leuk,
tenminste die paar maanden niet. Iedere dag kwam ik oververmoeid thuis en
barstte ik in tranen uit. Van de stress kon ik bijna niet eten overdag en ’s
avonds weer veel te veel. ’s Nachts sliep ik vaak niet.
Of ik spijt heb? Nee, absoluut niet. Het waren een paar
zware maanden maar ik heb er wel ontzettend veel van geleerd. Over het
onderwijs en vooral over mezelf, namelijk dat ik nu niet geschikt ben voor het
leraarschap. Misschien over een tijdje wel weer, ik zie het wel.
Het jaar 2012 had ik net als voorgaande jaren dus ook al zo
goed als uitgestippeld. Ik zou mijn leraarbevoegdheid halen en na de
zomervakantie op zoek gaan naar een baan. Dat is dus anders gelopen. Voor het
eerst in jaren is mijn leven niet uitgestippeld en ben ik vrij om te doen wat
ik wil, een heel fijne maar ook beangstigende gedachte. Want wat moet ik in
godsnaam doen? Daar zit ik dan, master of arts, en geen idee wat ik wil wat met
mijn leven. Ik zie wel wat er komt, ik wil mezelf wat beter leren kennen. Wie
ben ik eigenlijk en wat wil ik?
Eén van mijn goede voornemens voor 2012 was daarom om mezelf
eens wat beter te leren kennen én om een baan te vinden. Met beide ben ik nog
steeds veel bezig. Daarnaast wil ik weer een gezonder eetpatroon krijgen en
weer volop gaan hardlopen. Want van hardlopen, daar word ik gelukkig, vrolijk
en slanker van. En nu enkele maanden later, doe ik dat nog steeds. Daarnaast ga
ik ook dit jaar weer proberen meer tijd te besteden aan de dingen die ik graag
doe zoals koken, lezen, misschien zelfs weer schilderen. En ik ga natuurlijk de
mensen om mij heen extra veel aandacht geven. En zorgen voor wereldvrede.
En deze weblog eens bijhouden. Als het niet goed lukt, wijs
me er op. Ok? Afgesproken!
Het wordt trouwens geen ‘zware’ weblog vol beslommeringen
zoals dit stukje doet vermoeden, ik ben soms namelijk ook best grappig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten