dinsdag 30 oktober 2012

Liedjes

Ik luister graag naar muziek, zoals heel veel mensen. Jaren terug was ik zo'n alto die er een sport van maakte zoveel mogelijk bandjes te ontdekken die nog niemand kende. En daarnaast ging ik allemaal oude hippie muziek luisteren, want dat was hip. En new wave natuurlijk niet te vergeten. Dat goede jaar 2005, toen ik als zeventienjarige vijfdeklasser nog alle tijd van de wereld had om fora en dergelijke af te struinen. Op zoek naar nieuwe muziek. En weer een nieuwe band. En nog een. En nog een. De kers op de taart was Lowlands 2005, waar ik nog met weemoed op terug kan kijken. Daarna ben ik nooit meer naar Lowlands geweest (wel Pinkpop, Paaspop en Sziget) maar ooit kom ik vast weer terug.

Mijn muziek is nog steeds hetzelfde als vijf of zes jaar geleden. Sterker nog, mijn muzieksmaak is 'verslechterd': ik wens Glee een warm hart toe. Net als vrijwel alles uit de jaren 80 en 90. En ik luister op mijn zwakke momenten graag naar Britney Spears, en verschillende 'partyhits'. Nu oefen ik de Gangnam style dans als ik alleen ben. Zo ben ik tegenwoordig.

Máár! Ik luister nog steeds ook wel naar 'verantwoorde' meuk. Zoals de volgende nummers. Een paar zondagse favorieten.

The Velvet Underground - Pale blue eyes



Heerlijk wegdroomnummer, zo'n filmnummer, waarbij de hoofdrolspeler door het raam kijkt op een regenachtige dag terwijl hij denkt aan een meisje met blauwe ogen dat hem zojuist gedumpt heeft.

Interpol - Obstacle 2

Misschien mijn favoriete Interpolnummer ooit. Een nummer waar ik een fijn, verliefderig gevoel van krijg. Ik denk altijd aan sneeuw en kou en kaarsjes bij dit nummer, misschien omdat ik het vooral in de winter veel luister en een concert heb bezocht in november twee jaar geleden.

Charlotte Hatherley - Bastardo



Fantastisch nummer waar ik altijd retevrolijk van word. En ik kan het helemaal meezingen. Bij gebrek aan talent voor gitaarspelen heb ik er handgebaren en dansjes bij verzonnen. Doet me denken aan die mooie tijd toen ik nog thuiswoonde en op regenachtige dagen mtv2 keek.

Von Bondies - C'mon c'mon


Weer een typisch nummer dat de alternatievere, hippe muzieksfeer uit de medio jaren 00 perfect weergeeft. Lekkere meezinger om gewoon keihard aan te zetten. Zonder koptelefoon uiteraard.

Dat was het weer even. Als ik mezelf geen halt toeroep plant ik hier zo nog een stuk of vijftig liedjes neer. Dat bewaar ik voor een andere keer.

zondag 28 oktober 2012

Knopen die zijn doorgehakt

De afgelopen week is er eentje geweest vol met spannende dingen, vooral heel veel leuke dingen! Een paar dingen houd ik voorlopig nog even voor mezelf, maar hier toch een lijstje:

- We hebben een nieuwe auto gekocht, over 2,5 week mogen we onze eerste baby verwelkomen.

- Ik was aanwezig bij een redactievergadering van Nadelunch. Leuk om mijn mederedacteuren eens te ontmoeten in het eggie!

- Ik heb me ingeschreven bij de KvK. Meer informatie volgt nog.

- Ik had een feestje van een vriendin die maar liefst twéé masters heeft behaald en nu toch echt klaar is met studeren.

- Ik heb een mail gekregen dat ik door ben naar de volgende ronde voor een heel toffe sollicitatie. Fingers crossed!

- Ik schreef deze tekst voor Incognitief.

- Ook minder leuk nieuws. Zo is het hondje van één van mijn cliënten op brute wijze gestorven.

- Mijn Whatsapp heeft het begeven.

- Ik ging naar de bioscoop voor de verfilming van Alleen maar nette mensen. Toffe film maarja het boek is beter. Zoals gewoonlijk.

- Ik heb weer niet gesport.


dinsdag 23 oktober 2012

Mijn ongelofelijk saaie 'dieet'

Ik ben een flexitariër. Voor die term heb ik niet zelf gekozen maar die is mij gegeven door de grotendeels carnivore maatschappij die gebrand is op overzicht. Ik eet niet iedere dag vlees of vis, en daar hoort dus een hippe term bij. Behalve dat eet ik regelmatig kaas, drink ik nooit melk en eet ik bijna iedere dag eieren en yoghurt.

Ik noem mezelf liever een omnivoor of een enigszins bewuste carnivoor. Of gewoon iemand die niet iedere dag vlees hoeft te eten, liever niet zelfs. Ik ben geen grote vleeseter, lekker vind ik het wel maar ik kan heel goed zonder. Soms heb ik weken dat ik grotendeels zelfs vegetarisch eet, soms eet ik in een week weer wat vaker vlees. Wat eet ik dan allemaal? Ik wissel af met tofu, bonen, geitenkaas, vis etcetera. Ik ben geen grote fan van kant-en-klare vleesvervangers, af en toe staan ze op het menu omdat ze wel lekker snel zijn. Naar verhouding vind ik de prijs te hoog voor de smaak.

Ik volg geen dieet. Ik hou van eten en ik hou van experimenteren. Zo eet ik graag 'courgette-spaghetti' omdat ik er minder snel honger door krijg dan normale spaghetti, en het is nog lekker ook (mits je courgette lust). Daarnaast werk ik graag een (zelfgemaakte) hamburger weg met een pilsje on the side. Ik eet en probeer letterlijk alles. Dat is lichtelijk overdreven. Bloemkool eet ik niet. Gewoon niet meer. Niet als ik het eten bereid althans.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik niet echt geloof in extreme diëten, zoals 'raw veganism' waarbij je bijna alleen rauwe groente, fruit, noten en zaden mag eten of 'paleo' waarbij je veel vlees en groente eet en granen en zuivel mijdt. Want wat is nu echt gezond? Volgens iedere dieethype is uit wetenschappelijk onderzoek gebleken dat dit dieet nu écht het beste dieet ooit is. Maar weet je wat, ik geloof het niet (meer). Veel groente en fruit eten is natuurlijk heel gezond, en onbewerkte producten, recht uit de natuur, sowieso. Maar waarom moet het allemaal zo strikt?  is dat gewoon om mensen ergens in te laten trappen? Laat granen staan en gij zult slank worden? Eet geen vlees en het vet smelt van je heupen af?

Ik zeg: laat je inspireren door het beste dat die honderden diëten allen te bieden hebben. Eet gewoon meer rauwe groente en fruit, eet vlees van goede kwaliteit en eet minder  troep. Dan kom je al een heel eind. Zonder gedoe. Mijn 'dieetfilosofie' is gebaseerd op de regels van Michael Pollan In Defense of food: Eat food. Don't eat too much. Mostly Plants. Simpeler kan niet.

Ongelofelijk dat alle dieetgoeroes zoals Weight Watchers, Sonja Bakker, Atkins, Paleo en raw vegans nog steeds beter verkopen dan de goede oude Pollan met zijn tergend saaie doch doeltreffende geboden. Jammer genoeg eet ik nog steeds teveel troep (sorry Michael, m&m's groeien niet op het land, maar ze zijn wel kleurstofrijk-smakelijk, en paprikachips ook) maar daarnaast ook veel verse verse producten. En dat bevalt goed. Calorieën tellen, sapjes, pilletjes, drankjes, pak maar in en scheer je weg.

Pollan is een groot voorstander van het aanhouden van een traditioneel voedingspatroon. Dat heeft me laten inzien dat de andijviestamppot, gehaktballen, pompoensoep en huisgebakken friet met vis waarmee ik ben grootgebracht, prima zijn om te eten. Niet alleen voor het lichaam, maar ook voor de ziel. Omdat het echt eten is, van verse ingrediënten en met (moeder)liefde bereid. Het wordt een ander verhaal als de andijviestamppot met gehaktballen uit een magnetronverpakking komt. Daar zit geen liefde in, alleen e-nummers en muf ruikend plastic.

Michael Pollan heeft met afstand het allerbeste dieetboek op zijn naam staan. En hoe dat zo komt? Omdat het niet eens een dieetboek is maar een boek met een nuchtere en erg gezonde boodschap: geniet van je echte, huisgemaakte eten van hoge kwaliteit en let wat minder op de voedingswaarde. Zoals de mensen honderden jaren lang altijd gedaan hebben.


Oja, voor wie eten maar saai vindt, ik schreef ook nog iets over Adriaan van Dis.

zondag 21 oktober 2012

Dingen

Dag allemaal. Mijn excuses voor het verlaten van Desopheelste. Alweer. Het was me een weekje wel zeg!

Incognitief is onverwacht een flink succes geworden. Dit doordat mijn geliefde zo grappig was om mijn artikel naar Heleen van Royen te tweeten. Ik zei: 'Nee niet doen!' En toen ik even niet keek, deed hij het zomaar onder het mom 'Ach ze zal het toch niet lezen, maar je weet nooit'. En wat dacht je, ze twitterde terug:



Supertof! Je begrijpt, de statistieken van Incognitief rezen de pan uit. In totaal is mijn artikel bijna 2300 keer bekeken. Een vliegende start dus!

Dan nog wat 'volwassen' dingen. Geliefde en ik hebben een oriënterend gesprek bij De Hypotheker gehad. Over 'Belangrijke Zaken' en 'De Grootste Aankoop Van Je Leven'. Ja praat me er niet van. Advies? Wachten jullie nog maar even.

Nou en wachten zullen we, want het tweede 'volwassen probleem' diende zich al snel aan. Onze auto, probleemkind op wielen, bleek om door de volgende APK-keurig heen te kunnen komen weer flink wat doekoe's aan reparaties nodig te hebben. Terwijl dat koekblik al talloze euro's heeft gekost. Laat ik het zo zeggen: van ons spaargeld is weinig meer over. Dus mijn Geliefde zei: 'Laten we een nieuwe auto kopen.' En dat gaan we dus doen. Best spannend allemaal, want de laatste keer dat ik in een autogarage was geweest was met mijn vader toen ik veertien was. Ik kon me daar nog maar weinig van herinneren, volgens mij heb ik een halfuur lang suikerzakjes op elkaar zitten stapelen. Nu kon dit niet en moest ik bij een gesprek zitten over 'comfort packs' en 'fifty-fity deal'. Ik hoorde mezelf zelfs nog een vraag stellen. Over wegenbelasting. Nou jongens, ik heb NIETS met auto's, maar nu moest ik wel. Ik wil gewoon het liefst nog in mijn studentikoze appartementje zitten en Jersey Shore kijken in mijn pyjamabroek.

Want dat heb ik ook nog gedaan. Jersey Shore downloaden. Dag sociaal leven! Snooki, JWOWW en The Situation zijn even mijn beste vrienden. Meatball power!


maandag 15 oktober 2012

Verlaten

Ik heb mijn blog in de steek gelaten, voor een hele week. Mijn oprechte excuses!
Maar het was een week waarin vanalles gebeurde, bovendien heb ik nieuwe plannen gemaakt voor Desopheelste.

Even een paar belangrijke nieuwtjes:

Ik heb weer een boekenclub-bijeenkomst gehad met vriendinnen over Clausewitz van Joost de Vries, een tof boek!

De blog Incognitief is eindelijk online gegaan! De plannen hiervoor lagen al vrij lang en de redactie was al gevormd: Sevic en Von Wallenstein, de officiële bedenkers/oprichters, ken ik van de studie. Zij schrijven over films en sport en Gray Pathos schrijft over muziek. Ik schrijf zelf onder mijn pseudoniem Sophiesticated over literatuur. Maandag t/m donderdag komen er blogs van onze handen online over deze onderwerpen. Op woensdag komt mijn blog over literatuur. In het weekend hebben we gastblogs over heel andere onderwerpen.

Check zeker onze site even en like ons op facebook en volg op twitter!

Daarnaast ben ik druk geweest met andere dingen en heb ik zoals eerder gezegd andere plannen met deze blog. Zo schreef ik nog weleens over literatuur en dergelijke, ik heb besloten dat hier niet meer te doen omdat ik al over literatuur schrijf voor Incognitief en Nadelunch.com. Dat zou voor mij een beetje overkill worden. Bovendien bestaat mijn leven niet alleen uit literatuur (al zou dat soms heel fijn zijn) en doe ik ook nog weleens andere dingen.

Ook gaat Desopheelste flink gepimpt worden maar dat zien jullie later wel weer.

Ik leef gelukkig nog steeds!


maandag 8 oktober 2012

Mijn week in een notendop

Mijn week in een notendop:

- Ik ben vier keer natgeregend.

- Ik ben één keer van de trap gevallen.

- Ik heb een lezing/discussie bezocht van P.F. Thomése die ter ere van de Alumnidag op de Radboud Universiteit aanwezig was.

- Ik heb enkele sollicitatiebrieven geschreven en verstuurd.

- Ik ben in het bos gaan wandelen.

- Ik heb The Voice of Holland gekeken.

- Ik heb grammatica van Frans, Engels en Nederlands uitgelegd.

- Ik heb het Bernini Mysterie gekeken op tv, en die was best leuk.

- Ik heb voor het eerst in lange tijd bij H&M besteld.

- Ik las een boek uit. 

- Ik schreef weer iets voor Nadelunch.

Zo. Dat was het. Tijd voor een nieuwe week.

woensdag 3 oktober 2012

De natie van planners

Wij, Nederlanders, zijn een natie van planners. Met name vrouwen plannen veel, wellicht teveel. Hoe kom ik hierbij? Wel, mijn leven is vrij druk met verschillende dingen. Ik ben niet de enige die daar 'last' van heeft, dit 'probleem' komt ongelofelijk veel voor in mijn omgeving.
Zo was ik pas een zondagavond met twee van mijn liefste vriendinnen aan het eten. Rond de tafel zaten we, zuchtend en steunend met de agenda's in de hand geklemd, nippend aan een glas wijn. Een weekendje weg wilden we plannen: oktober was te vroeg, november ging niet, vriendin A had het dan te druk. December ging ook niet, ondergetekende had het toen te druk. 'Zullen we dan januari doen?' vroeg vriendin B. Dat kon nog wel. Januari wordt het dus. Meteen maar vastleggen, vooral niet vergeten, stel je voor dat we weer iets anders plannen!

En zo gaat het steeds. Vier van de vijf doordeweekse avonden geef ik bijles, mijn geliefde heeft vier avonden per week nodig voor muziek maken en muziekles geven. Vriendin A verblijft momenteel in Groningen, vriendin B werkt fulltime en woont in Den Bosch. Je begrijpt beste lezer, dat het verdomd lastig is soms om iets af te spreken. Het was allemaal nog zoveel makkelijker toen we nog studeerden. Nog weinig te doen, volle avonden vrij voor urenlange sessies met hersenloze televisie en repen chocola. Toen woonden we allemaal nog niet samen met onze geliefdes, maar in veel te kleine studentenkamers, niet meer dan een luttele vijf kilometers van elkaar verwijderd. Wekelijks, tweewekelijks, driewekelijks zagen we elkaar soms, tijd hadden we toch genoeg, tenzij het tentamenweek was, of scriptieschrijfdag, dan zagen we elkaar wel om koffie te drinken in de bieb.

Die avondjes zitten er niet meer in. En dat koffie drinken in de bieb ook niet meer, we studeren allemaal niet meer. Sterker nog, we werken allemaal. En daarnaast hebben we vieze dingen als 'huishoudens', die draaiende moeten worden gehouden. En willen onze metgezellen af en toe een beetje aandacht. En wij? Wij zitten ons vooral druk te maken over hoe we het allemaal moeten doen. Hoe we het allemaal wel niet moeten 'inplannen'. Met neurotische kleurtjes heb ik de categorieën 'thuiszorg', 'bijles', 'huiswerkbegeleiding' en 'overige' aangegeven in mijn Google Agenda. Van het idee 'plannen' raak ik soms al in de stress. Behalve mijn werk, vrije tijd en sociale leven plan ik namelijk ook nog de wasbeurten in. En wanneer we wat eten. En wanneer ik weer een stukje moet schrijven.

Jaren terug had je een reclame, een irritante reclame met drie vrouwen met evenzo drukke levens die een afspraak probeerden te plannen. Tevergeefs, totdat eentje uitriep: 'Kom toch gewoon eens spontaan langs!' Zo voel ik me soms, als die 'spontane' vrouw. Kunnen we dan niets meer spontaan doen? Nee, want dan zul je zien dat het die ander helemaal niet uitkomt dat je langskomt. Dat diegene daar niet op had gerekend of al iets anders had gepland. Jammer. 
Niet plannen is met name voorbehouden aan de gelukkigen die het niet zo druk hebben, zoals ik enkele jaren terug. En ach, zolang je leuke dingen in het verschiet hebt, is het helemaal niet zo'n probleem om dat per se te moeten plannen. En die kleurtjes in Google Agenda zien er best vrolijk uit. Ook een pluspunt!


maandag 1 oktober 2012

Het laatste septemberweekend

Het zit er alweer op! September is tot zijn eind gekomen, tijd voor de laatste drie maanden van tweeduizendtwaalf. Kom maar op, ik ben er klaar voor. Ik vind de herfst leuk, afgezien van de regen - windbuien, al hebben die ook wel hun charmes. Even waarom mijn weekend leuk was:

Zaterdagmiddag lunchen bij Smaakrijk te Nijmegen: ciabatta met buffelmozzarella, tomaat en pesto ging er prima in, vergezeld door een cappucino.

Zaterdagavond heerlijk gegeten bij mijn ouders: lamsstoofpot met wijn on the side en ijs met peperdure koffie (45 cent per kopje!) toe.

Zaterdagavond speciaalbiertjes bij Samson: de herfstbockjes zijn er weer! Kom maar op! En daarna een kroket met friet in een obscure cafetaria.

Zondagochtend beginnen met zonneschijn door het raam, koffie en een crossaintje.

Zondagmiddag slagroomtaart en hapjes bij mijn jarige schoonouders, in de zon! En lekkere bladerdeeghapjes, nee ik heb me niet ingehouden.

Zondagavond weer eens eten met mijn kookclub en natuurlijk gruwelijk verwend worden met bladerdeeg-geitenkaas-walnoot-honing-hapjes, tortellini met parmaham en roomsaus, gebakken sinaasappel met gember en kwark en witte wijn.

Ja, ik heb lekker gegeten, mijn weekend was weer goed. Behalve dat het eten lekker was, was het weekend ook nog heel ontspannen en gezellig. Veel praten, veel lachen, veel zon, zo mag ieder weekend wel zijn.