De boyband formule

Eind jaren 80 ben ik geboren, dat betekent dat ik mijn kindertijd in de jaren 90 beleefde. Heel symbolisch, in het jaar 2000 ging ik naar de middelbare school. Mocht ik ooit een autobiografie schrijven, dan beschouw ik het einde van de twintigste eeuw als het eind van mijn kindertijd en begin van mijn ontluikende puberteit.

Terug naar de boybands, als 90’s kid ben ik er goed bekend mee. De voornaamste waren voor mij de Backstreet Boys, daarnaast had je ook nog 5ive, ’N Sync, Another Level en Westlife. Mijn favorieten waren de BSB en 5ive. Westlife vond ik oersaai, Another Level had maar één hitje en ’N Sync werd in Nederland pas echt bekend toen ik al op de middelbare school zat. Toen had ik mijn boybandliefde al een beetje achter me gelaten.

Regelmatig als ik alleen thuis ben ga ik oude filmpjes youtuben en pas waren de BSB aan de beurt. Ik kon álles meezingen van voor tot eind, ongelofelijk hoe het vrouwelijk brein toch kan werken soms. Voor songteksten heb ik een fantastisch geheugen, terwijl ik me van al die jaren wiskunde nauwelijks iets kan herinneren.

Boybands waren altijd zo opgezet dat je voor ieder type meisje wel één type jongen had. In de praktijk kwam het er vaak op neer dat je één (of soms twee) heel erg knappe jongens had, één die wat minder knap was maar wel heel goed kon zingen, één wat ruiger type zodat de band niet alleen ballads hoefde te doen en daarnaast één of twee ‘opvulsels’ voor de achtergrondzang en dans.

Bij de BSB is dit patroon heel duidelijk en het viel me op toen ik de filmpjes terugzag. Nick Carter is de 100% hunk wiens taak het is om de meisjes te laten wegdromen. De Justin Bieber van de jaren 90, nu is bij puberjongens het ‘Bieberkapsel’ populair, destijds had de ‘Nick Carter’. De gordijntjes met een middenscheiding en lekker lang en op één lengte.  

Nick kon aardig zingen maar Brian was de beste zanger. Brian heeft een wat brede neus en krampachtige lach maar een stem als een engel. Hij krijgt verreweg de meeste solo’s en ook live is hij de sterkste zanger. Hij is één van de weinigen (naast Nick) die na de BSB nog succesvol is blijven zingen. Dan heb je AJ. AJ is de bad boy, hij heeft een baardje, een zonnebril en een hoop tatoeages. Hij zingt in ieder liedje wel een couplet. Zijn stem is wat ruiger en volwassener dan die van de andere boys. AJ was mijn favoriet en dat is hij nog steeds. Ik viel altijd al op de bad boys van boybands. AJ heeft een drugs – drankverslaving gehad en in een afkickkliniek gezeten. Eigenlijk ben ik een beetje trots op hem, hij is een echte bad boy en niet alleen eentje die door de pr was bedacht. Goedzo AJ.

AJ was volgens mij vooral om de wat oudere meisjes aan te trekken die Nick wat te soft vonden. En voor meisjes die niet vielen op jongens met blonde haren en blauwe ogen, meisjes zoals ik bijvoorbeeld. Ik was pas acht maar hield toen al van de minder jongensachtige types. Mijn smaak in mannen is eigenlijk nauwelijks geëvolueerd.

Dan heb je nog Kevin en Howie. Kevin zingt ook regelmatig. Hij is knap maar duidelijk wat ouder is dan de andere boys. Hij heeft donker haar en een ringbaardje en lijkt de stillere van de vijf te zijn. Zijn taak is af en toe zeer doordringend de camera inkijken met zijn mysterieuze blik.

En dan heb je Howie. Het ‘Oh ja, die was er ook nog’ lid van boy – en girlbands die er altijd inzaten. Howie is best knap, hij zingt best leuk maar hij heeft nooit belangrijke solo’s en staat weinig vooraan bij dansjes. Howie valt niet zo op. dat doen de andere jongens al genoeg. Dat geeft niets want de BSB zijn zo netjes met vijf man. En met vijf man heb je een aardig, volle zang en het staat mooi met dansjes. Bij 5ive had je ook zo’n lid, Sean, ook een ietwat nietszeggend boybandlid voor de opvulling.

Ik viel altijd op de bad boys. Bij 5ive was Jay mijn favoriet, de met de wenkbrauwring ja. Alle meisjes in mijn klas vonden hem maar vies dus deed ik alsof ik Scott de leukste vond, maar dat was helemaal niet. Groepsdruk in groep 8. En Westlife vond ik allemaal saaie softies. Wat mij betreft moeten AJ en Jay een keer optreden als ‘bad boy duo’. Ik zit op de eerste rij met een spandoek.