Wat ik heb geleerd in Italië

Ik was afgelopen week dus in Italië en het was erg leuk. En warm en druk! Rome was natuurlijk fantastisch maar de grote hoeveelheden toeristen, alle graaiers of bedelaars die een slaatje uit de toeristen proberen te slaan en het chaotische verkeer brachten me niet echt tot rust. 

Dat gebeurde later wel in Toscane, waar we heel relaxed hebben genoten van de natuur, het weer, de oude dorpjes en steden en vooruit, ook wel van elkaar. Ik weet het nu zeker: ik ben verliefd op Toscane. Met zijn typisch Italiaanse bergdorpjes, type: 'We hebben een grote, gele kerk, een pizzeria met plastic tuinmeubelen en drie boerderijen.' Toscane met zijn geurige olijfbomen en tomatenplanten, de wijnen die ik heb plezier heb genuttigd, de nogal bochtige bergweggetjes, brandende zon en zwoele zomers, om maar enkele clichés die de mediterrane landen rijk zijn te noemen. 

We hebben een fly&drive reis gemaakt via Kras en dat is goed bevallen. 

Met het vliegtuig vertrek je vanuit Rotterdam naar Rome, huur je een auto en cross je verder het land door. Je moet je wel houden aan de hotels die voor je geboekt zijn in diverse plaatsen, maar verder ben je vrij. De auto (een Fiat Bravo, voor de autofreaks) moesten we weer inleveren op vliegveld Malpensa bij Milaan, waar we ook terugvlogen naar Rotterdam. Ik kan een dergelijke reis iedereen aanraden, zeker aan mensen die graag zelfstandig zijn en niet iedere dag aan het strand of zwembad willen liggen.

Ik was al eerder in Italië geweest maar nu zijn me echt enkele dingen opgevallen aan het land en het volk. Tijd voor orde in de chaos, tijd voor een lijstje!

Italianen rijden graag net tussen twee weghelften in, alsof ze niet kunnen kiezen of gewoon omdat ze dat leuk vinden. Of omdat ze graag trollen. Ik snap er helemaal niets van. Van knipperlichten hebben de meeste automobilisten daar trouwens ook niet gehoord.

Italianen parkeren overal waar een klein gaatje te vinden is, soms zelfs op het zebrapad. In Rome worden met name de Smartjes en Vespa’s schaamteloos op vreselijk irritante plaatsen gezet. Ik keek mijn ogen uit. Waar je in Nederland op een fikse boete kunt rekenen als je je auto tien centimeter uit het vak heb geparkeerd, ziet de Italiaanse politie alles door de vingers. 

In Rome kun je reizen met de metro. Waar in steden als Londen en Parijs de metrostations heel duidelijk staan aangegeven en het zelfs voor een toerist een zeer gebruiksvriendelijk systeem is, is dat in Rome net even anders. Lang niet op alle plaatsen is überhaupt een metrostation te vinden. Daarnaast zijn ze soms wat verborgen, zie je een grote ‘M’, blijkt dat het station driehonderd meter verder achter een muur ligt, en dat je eerst drie straten moet oversteken. Rare jongens die Romeinen.

Zit je in een totaal random plaatsje in Toscane (Foligno, voor de geïnteresseerden), komt er ineens een Italiaanse minister voorbij met een leger aan bodyguards en militairen. Wij kenden hem niet maar de Italianen om ons heen begonnen druk foto’s te nemen, elkaar aan te stoten en hun moeder te bellen. ‘Mama! Signor de ministro!’ En wij zaten daar, anoniem toeristentuig, bier te drinken op dat plein recht voor de neus van de minister. We zijn ook nog eens gefilmd en wellicht hebben we al ons debuut gemaakt op de Italiaanse televisie met een Heinekenflesje in de hand, weten wij veel. 

Waar in veel grote Nederlandse steden auto’s in het stadscentrum worden geweerd of zelfs helemaal niet mogen komen, is dat in Italiaanse steden als Rome en Florence geen enkel probleem. Hoe bochtig, nauw of slecht gemetseld de straten ook zijn, hoeveel toeristen er zich doorheen proberen te wurmen, auto’s mogen OVERAL rijden. En dus ook parkeren.

Waar je in Nederland in winkelstraten veel ‘casual’ broeken en vestjes ziet hangen, zie je in Italiaanse etalageruiten veelal sexy jurkjes en torenhoge hakken. Aaf Brandt Corstius zei het al eens: ‘De Italiaanse vrouw is als een olijf, de Nederlandse vrouw is meer een melkfles.’ Aan de mode te zien en hoe de vrouwen zich hier en daar kleden moet ik haar groot gelijk geven.

Droge witte wijn uit de Soave streek is een wijn die iedereen zou moeten proeven. Ik ga de plaatselijke slijter eens aanstoten deze te bestellen, tot op heden ben ik hem in Nederland nog nergens tegengekomen namelijk. Mocht je weten waar ik deze wijnen kan halen, laat het me weten!

Op de radio laten ze nooit een nummer een beetje uitspelen, ze kappen het altijd af ongeveer anderhalve minuut voor het daadwerkelijke einde. En nog abrupt ook, met snerpend Italiaans gelul.

Het is toch wel een beetje jammer dat je alleen in Italië een pizza kunt eten die daadwerkelijk écht lekker is. Aan alle Nederlandse pizzabakkers: doe eens wat beter je best en mik eens wat minder olie en salami over die pizza’s, het hoeft niet moddervet te zijn!

Vaders uit daadwerkelijk alle landen ter wereld dragen vadersandalen op vakantie. Een mondiale modegril. 

Het klinkt nu net of ik heel gefrustreerd terug ben gekomen uit het land van de pizza en pasta maar niets is minder waar. Ik vind Italië een prachtig land en ik wil er nog heel vaak naartoe. Maar voor nu ben ik blij dat ik weer in het (redelijk verkeersveilige) Nederland ben.