Sophie, de opperemo

Mijn geliefde zegt soms: 'Jij leeft altijd zo mee.' Hij heeft gelijk. Ik leef altijd mee, met alles, met iedereen. 

Ik vind bijna alles zielig. 

Zo vind ik het zo zielig dat dieren mishandeld en opgegeten worden dat ik er af en toe aan denk vegetariër te worden. Ik vind daklozen zielig, ook al geef ik ze meestal geen geld. Ik vind een winkel die failliet is gegaan zielig. Ik vind een eenzame vogel zielig. Ik vind het CDA zielig omdat ze zoveel zetels hebben verloren, en ik vind Groenlinks en de PVV ook zielig. Ik vind het zielig dat de vrouw van Beau van Erven-Dorens ernstig ziek is. Ik vind het zielig als een deelnemer van The Voice niet gekozen wordt door een jurylid.
Ik vind die 'blauwe' van de tweeling bij Boer Zoekt Vrouw sneu omdat hij maar drie brieven had en zijn broer er wel zeventien. Ik huil vaak bij bevallingen op tv, ook bij Sixteen and Pregnant. En bij bruiloften en begrafenissen. Ik vind Michael Jackson altijd zielig. En Kurt Cobain ook. Wat een roerige levens hebben die toch gehad. Ik vind Mari van der Ven zielig omdat hij bedrogen is door een opdrachtgeefster (zag ik bij RTL Boulevard). Ik vond Joeri van Gelder een beetje zielig bij Ranking the Stars omdat hij niet echt grappig was. Ik vind een kleine brugger met een grote rugtas zielig als hij alleen loopt, met een klein lijf en onzekere blik. Ik vond Joan Franka zielig omdat ze zoveel kritiek kreeg na het Songfestival. Ik vind Greenpeace zielig omdat ik mijn donateurschap heb opgeheven, maar niet zielig genoeg om nog steeds donateur te zijn. Ik vind de spin die ik zojuist heb doodgemaakt zielig, maar dan had hij maar niet in mijn gootsteen moeten gaan zitten.

Wat kan ik zeggen, ik heb een groot hart. Sophie vindt alles zielig, benijd haar maar niet.