Kenmerken van burgerlijkheid

Ik ben burgerlijk. Dat zeg ik hardop. Ik behoor tot een zekere sekte van vrouwen die graag binnen op de bank zit met een kop thee op tafel en een mintgroene pyjamabroek aan de billen. Sex and the city mag dan mijn favoriete serie ooit zijn, mijn leven lijkt niets op dat van de hippe Carrie & Co. 

Ik woon al ruim anderhalf jaar samen vóór mijn vijfentwintigste. Wel in de bruisende binnenstad, dat dan weer wel.

Mijn geliefde en ik hebben ‘samen’ een auto. Samen staat tussen haakjes omdat hij verreweg de meeste kilometers maakt.

Onze vriendenkring (let op het gebruik van ‘ons’ en ‘wij’ in dit stukje) bestaat grotendeels uit andere stellen.

Mijn zorgverzekering is geregeld via het werk van mijn geliefde. Omdat we korting kregen.

We eten altijd brood dat afkomstig uit onze vriezervoorraad.

We eten gemiddeld twee keer per week aardappelen. Maar die zijn gewoon lekker. Echt waar.

We eten bijna altijd rond 18.00, omdat mijn geliefde dan thuis is van werk. En als hij later thuis is dan belt hij mij eerst.

Ik plan in wanneer ik bepaald wasgoed het best kan wassen. En raak in de war als mijn zelfbedachte schema door de war wordt gegooid door allerhande zaken.

Ik heb een favoriete soort dweil en schuursponsjes, ik wil nooit meer iets anders.

Ik slaak een zucht van pure tevredenheid als ik een zware tas vol boodschappen de trappen op heb weten te slepen.

Als ik ’s avonds met koud weer niet meer de deur uit hoef, trek ik graag mijn mintgroene-met-stipjes-pyjamabroek aan, die je reinste ‘ik wil tot mijn zestigste geen seks meer’ mentaliteit uitstraalt.

Ik heb mijn geliefde een kerstkaart rond laten sturen namens ‘ons’, een zelfbewerkte vakantiefoto met jolig groen en rood en een Kerstmannetje erbij.

Ik betrap mezelf erop dat ik dingen zeg als: ‘Doe mij maar een lekker WIJNTJE.’ Of ‘Poe, niet zoveel hoor, ik moet morgen vroeg op.’ Of: ‘Hèhè, het is hier weer stralend schoon!’

Dit was weer even genoeg. Zwelgen in zelfmedelijden, dat ga ik doen. Waar is mijn leven toch gebleven? Mijn haar mag misschien redelijk lang zijn en snel aangroeien, mijn wilde haren ben ik allang kwijt.